• Μωρ’ τιν’ τουτο;/Info

Για τους βιαστικούς και ανυπόμονους!

Θα βρείτε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που ακολουθούν, κάνοντας κλικ στην αντίστοιχη ερώτηση του ενδιαφέροντός σας.

• Και τώρα τι είναι αυτό;
• Ναι, φυσικά! Είναι λοιπόν αλήθεια; Χρωστάς τόσα πολλά χρήματα;
• Και μιας και ξαναγυρίσαμε εκεί, θα σου κάνω ξανά την ίδια ερώτηση. Τι είναι αυτό τελικά;
• Μάλιστα… Και το «αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα» από που προκύπτει;
• Και το «Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα» τι σχέση έχει με το χρέος και πόσο μάλλον με την επίλυση του προβλήματός σου; Δεν φαντάζομαι να ελπίζεις πως από τις πωλήσεις του βιβλίου που… «Θα» βγει… να περιμένεις να μαζέψεις τα απαραίτητα χρήματα.
• Και γιατί να γίνει κάποιος υποστηρικτής; Γιατί να προαγοράσει κάποιος ένα βιβλίο που ακόμα δεν έχει καν τυπωθεί ή έστω ολοκληρωθεί;
• Τι είναι αυτό το παραπάνω, που μπορεί τελικά να το κάνει ενδιαφέρον, εκτός από την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει κάποιος μέσα από το να γίνει υποστηρικτής – αναγνώστης, με λίγα λόγια να προαγοράσει την τριλογία σου;
• Διαδραστικό ρόλο; Αυτό είναι όντως πολύ ενδιαφέρον. Πως γίνεται αυτό;
• Για πες μου όμως για το εξελισσόμενο τέλος;
• Τελικά τι πραγματεύεται το βιβλίο, ποια είναι η συμμετοχή του αναγνώστη και γιατί το τέλος είναι εξελισσόμενο;
• Είναι δηλαδή περιορισμένος και προκαθορισμένος ο χρόνος που θα εξελιχθεί το όλο εγχείρημα; Και ήθελα να σε ρωτήσω για αυτό.
• Δεν είναι υποχρεωτικό δηλαδή να πάρει κάποιος όλη την τριλογία;
• Και πόσο κοστίζουν τα βιβλία;
• Και προαγοράζοντας κάποιος το βιβλίο, ή τα βιβλία τι παίρνει ακριβώς;
• Έχεις σκεφτεί να το μεταφράσεις και στα Αγγλικά.
• Και πως προέκυψε να είναι τραγούδι ο τίτλος του κάθε κεφαλαίου; Τα μουσικά κομμάτια τα επιλέγεις εσύ ή κρύβεται κάποιος πίσω από αυτό;
• Τι τρέχει με τα επεξηγηματικά σχόλια; Βλέπω κάποια κεφάλαια που έχουν πληθώρα τέτοιον σχολίων και μάλιστα μερικά έχουν… πικάντικο θα έλεγα χαρακτήρα.
• Είδα και μια ανεξάρτητη σελίδα «νέων» στα οποία περιέχονται και γεγονότα με πρόσωπα που δεν έχω συναντήσει στην ιστορία σου, αν κατάλαβα καλά… Τι αφορά αυτή η σελίδα;
• Πως γίνομαι συνδρομητής; Θύμισέ μου πόσο κοστίζει;
• Και αυτή η σελίδα που ονομάζεται Υποστηρικτές – Αναγνώστες – Ευρωδότες τι είναι;
• Υπάρχει κάποια πολιτική επιστροφών; Αν δεν μου αρέσει το βιβλίο; Αν δεν μου αρέσει η εξέλιξη ή ο τρόπος που γράφεις στην συνέχεια;
• Κάπου διάβασα για ένα σλόγκαν, ¨Βάλε το όνομά σου σε ένα μπεστ σέλερ και επηρέασε την εξέλιξή και το τέλος του». Δεν είναι λίγο υπερβολή να θεωρείς το βιβλίο σου μπεστ σέλερ; Πως ξέρεις ότι θα είναι τόσο καλό για να γίνει ένα;
• Αλήθεια πως σου φαίνεται το «γράψιμο» και πόσο εύκολο είναι;
• Διαφήμιση; Τι έχεις σκεφτεί να κάνεις για να το προωθήσεις; Δεν φαντάζομαι να περιμένεις να σε βρει ο κόσμος μόνος του;
• Αν σου ζήταγα σε μια παράγραφο να μου το περιγράψεις όλο αυτό τι θα έγραφες μέσα σε αυτή.

Για τους μερακλήδες που κάποιοι τολμούν να τους λένε αργόσχολους…

Παρακάτω θα βρείτε ολόκληρη την ενημερωτική συνέντευξη, ώστε να κατανοήσετε πλήρως τι είναι αυτό που έχετε μπροστά σας. Αν κάτι δεν είναι κατανοητό ή χρειάζεστε συμπληρωματικές διευκρινήσεις για κάτι που δεν έχει αναλυθεί πλήρως ή κάτι που δεν το ανέφερα καθόλου μην διστάσετε να μου στείλετε μήνυμα μέσω του πεδίου της επικοινωνίας.

Και τώρα τι είναι αυτό;
«Αυτό» είναι ένα νέο εγχείρημα, με το οποίο φιλοδοξώ να λύσω τα οικονομικά μου προβλήματα.

Δηλαδή; Μπορείτε να γίνετε πιο σαφής ή θα σας τα βγάζω με το τσιγκέλι; Καταρχήν είναι πραγματικότητα το εννιακόσιες χιλιάδες που αναφέρετε στο εισαγωγικό του blog σας;
Ναι, θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής, άλλωστε γι’ αυτό δεν είμαστε εδώ; Θα ήθελα όμως σας παρακαλώ αν γίνεται, να μιλάμε στον ενικό…

Ναι, φυσικά! Είναι λοιπόν αλήθεια; Χρωστάς τόσα πολλά χρήματα;
Ναι, είναι αλήθεια. Χρωστάω «τόσα πολλά χρήματα». Έχω μπλέξει και με τις τράπεζες και ότι κατά συνέπεια μπορεί να σημαίνει αυτό. Καταγγελίες, δικαστήρια, κατασχέσεις και ένα σωρό άλλα. Σίγουρα είναι περισσότερα και από εννιακόσιες χιλιάδες, αλλά δεν ακούγεται τόσο εντυπωσιακό το ένα εκατομμύριο. Πάντως το σίγουρο είναι πως όταν χρωστάς, είτε ένα εκατομμύριο, είτε πέντε χιλιάδες, το αποτέλεσμα είναι περίπου ίδιο. Τον ύπνο σου χάνεις, την διάθεσή σου και η ζωή σου περνάει καθώς εσύ σκέφτεσαι αυτά τα κωλόχαρτα που βάλαμε για να αποτελούν μέτρο σύγκρισης της ζωής μας και που έχουν καταντήσει δυνάστες της. Έχω μια φίλη που μετά το πρώτο κείμενο που ανάρτησα, μου τηλεφώνησε και μου είπε, «μπορεί να μην χρωστάω τόσα, όμως καταλαβαίνω πολύ καλά το πως νιώθεις, αφού και εγώ που χρωστάω 800 ευρώ, έχω βαρεθεί να πιάνονται τα μανίκια μου στις πόρτες…»

Ναι, αλλά εκείνη τα 800 ευρώ μπορεί θεωρητικά να τα μαζέψει κάποια στιγμή με την εργασία της. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο με τα 900 χιλιάδες ευρώ;
Γι’ αυτό και έψαχνα να βρω τι θα κάνω ένα ολόκληρο χρόνο, ενώ μου πήρε περίπου άλλο τόσο για να το ολοκληρώσω. Με το «LifeIsWhatHappensToYou» που έχω ξεκινήσει, πιστεύω πως αυτός ο στόχος είναι εφικτός.

Και μιας και ξαναγυρίσαμε εκεί, θα σου κάνω ξανά την ίδια ερώτηση. Τι είναι αυτό τελικά;
«Αυτό» λοιπόν είναι ένα εγχείρημα που αφορά ένα blog, στο οποίο αναρτώνται κατά διαστήματα κεφάλαια από το αυτοβιογραφικό μου μυθιστόρημα. Είναι κάτι σαν σημειωματάριο, λίγο πιο τακτοποιημένο.

Κάθε απάντησή σου γεννά και νέα ερωτήματα. Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα… Είσαι δηλαδή συγγραφέας;
Όχι δεν είμαι συγγραφέας, αν και έτσι δήλωνα πριν από μερικά χρόνια, όταν όλα τα προβλήματα δεν είχαν καν αρχίσει. Παρόλα αυτά δεν έχω γράψει τίποτα ολοκληρωμένο μέχρι την μέρα που ξεκίνησα αυτό. Μόνο σκόρπιες σελίδες από πράγματα που ήθελα να κάνω και μετά τα παράταγα. Πιθανότατα δεν θα είμαι συγγραφέας ούτε μετά από αυτό. Άλλωστε είναι μερικά πράγματα που δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αποκτούν αναγκαστικά επαγγελματικές ταμπέλες; Αν δηλαδή ζωγραφίζεις πρέπει οπωσδήποτε να αποκαλείσαι ζωγράφος; Αυτό όλο, με το ψυχαναγκαστικό χαρακτήρα επιβολής επαγγελματικής ιδιότητας, μάλλον δείχνει να έχει φτιαχτεί για να μπορεί να εντάσσει ακόμη και τους ανένταχτους στο υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα.

Μάλιστα… Και το «αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα» από που προκύπτει;
Το μυθιστόρημα που γράφω είναι εμπνευσμένο από τις εμπειρίες μου και τα όσα έχω ζήσει.

Και γιατί δεν το έκανες σκέτα αυτοβιογραφία; Θέλεις να βάλεις και δράκους;
Γιατί μου το απαγόρευσε ο δικηγόρος μου, λέγοντάς μου πως το πρόγραμμά του είναι ήδη αρκετά φορτωμένο για να εντάξει και τρεξίματα από εισαγγελικές παρεμβάσεις. Άλλωστε δράκους έχει και η πραγματική μου ζωή. Λίγο διαφορετικούς από των παραμυθιών αλλά σίγουρα πιο αντιπαθητικούς. Έτσι η ιστορία που γράφω, έχει φανταστικά πρόσωπα που δεν υπάρχουν, φανταστικές ιστορίες που δεν έγιναν ποτέ και εγώ είμαι ένας ροζ ελέφαντας που πίνει καφέ μαζί σου.

Και το «Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα» τι σχέση έχει με το χρέος και πόσο μάλλον με την επίλυση του προβλήματός σου; Δεν φαντάζομαι να ελπίζεις πως από τις πωλήσεις του βιβλίου που… «Θα» βγει… να περιμένεις να μαζέψεις τα απαραίτητα χρήματα.
Ναι! Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό έχω βρει την λύση και αυτός είναι ο στόχος μου.

Γνωρίζεις τις πωλήσεις των βιβλίων στην Ελλάδα και έχεις υπολογίσει με τα ποσοστά που παίρνει ένας συγγραφέας, πόσα βιβλία πρέπει να αγοραστούν; Για να μην μιλήσουμε για το πόσο δύσκολο είναι να βρεις εκδοτικό οίκο ακόμα και στην περίπτωση που γράψεις κάτι πολύ ενδιαφέρον…
Σε γενικές γραμμές τα γνωρίζω και έκανα ιδιαίτερη έρευνα πάνω σε όλα αυτά που προανέφερες. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατέληξα σε αυτό το εγχείρημα και που το κάνω με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Θα ήθελα να μου το εξηγήσεις πιο αναλυτικά. Καταρχήν διάβασα ότι θα είναι τριλογία;
Ναι, το «Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα» θα αποτελείται από τρία βιβλία, των τριακοσίων σελίδων περίπου το καθένα.

Είπες ότι γνωρίζεις για τα ποσοστά και το πόσο δύσκολο είναι να βρεις εκδοτικό οίκο…
Με δεδομένο τα χαμηλά ποσοστά που παίρνουν οι «συγγραφείς», ιδιαίτερα οι νέοι και επίσης δεδομένο του ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις εκδοτικό οίκο, έπρεπε να βρω έναν άλλο τρόπο διάθεσης. Παράλληλα δεν έχω πλέον την πολυτέλεια του χρόνου, μιας και οι καταστάσεις με πιέζουν αφόρητα, ενώ ακόμη και βιοτικές ανάγκες είναι πλέον δύσκολο να καλυφθούν μέσα από τους σχεδόν ανύπαρκτους άλλους πόρους. Όλο αυτό, μαζί με το ότι επιτέλους έχω ανάγκη να βρω μια οριστική λύση, έφτιαξε στο μυαλό μου αυτό το εγχείρημα. Ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που θα αναρτάται κεφάλαιο – κεφάλαιο στο blog, μέχρι την ολοκλήρωσή του.

Καλά όλα αυτά, ωστόσο ακόμη δεν καταλαβαίνω πως έχεις έτσι λύσει το πρόβλημα της έκδοσης και της διάθεσης, όπως και των χρημάτων που έχεις ανάγκη ακόμα και για την διαβίωση που μόλις ανέφερες.
Όποιος θέλει να το αγοράσει όταν ολοκληρωθεί, κάνει την προαγορά του από σήμερα κιόλας. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζω και τα χρήματα για τις βιοποριστικές μου ανάγκες αλλά και ευελπιστώ πως με την αύξηση των υποστηρικτών όπως ονομάζονται αυτοί που έχουν προαγοράσει το βιβλίο, θα συγκεντρώσω σταδιακά και τα απαραίτητα χρήματα για τα χρέη μου. Αυτό σημαίνει πως τουλάχιστον για την πρώτη έκδοση δεν θα χρειαστώ κάποιον εκδοτικό οίκο, μιας και τα βιβλία που θα εκδοθούν, θα είναι ήδη προπωλημένα.

Και γιατί να γίνει κάποιος υποστηρικτής; Γιατί να προαγοράσει κάποιος ένα βιβλίο που ακόμα δεν έχει καν τυπωθεί ή έστω ολοκληρωθεί;
Αυτό έγκειται σε αρκετούς λόγους και ανάλογα το άτομο που θα κάνει την προαγορά. Οι φίλοι μου, που ως επί το πλείστον είναι και οι πρώτοι υποστηρικτές – αναγνώστες, το αγόρασαν πρωτίστως για να με βοηθήσουν. Αυτό σίγουρα αποτελεί και ένα βασικό λόγο και για τους υπόλοιπους αναγνώστες, μιας και ξέρουν εξαρχής πως με τα χρήματα που συγκεντρώνονται από τις πωλήσεις, ένας συνάνθρωπός τους προσπαθεί να σώσει το σπίτι του, το σπίτι της μητέρας του, να απαλλάξει από προβλήματα φίλους που έτρεξαν να τον βοηθήσουν στις δύσκολες μέρες που περνάει και να καταφέρει να συνεχίσει την ζωή του. Γνωρίζοντάς το αυτό και μιας και δεν ήθελα να αποτελεί ενέργεια εράνου και μόνο όλο αυτό, η δική μου προσπάθεια ήταν στο επίπεδο του σχεδιασμού, αλλά και είναι στο επίπεδο της εκτέλεσης, να το κάνω όσο πιο ενδιαφέρον, φρέσκο και πρωτότυπο, ώστε στο τέλος, αυτό που θα λαμβάνεις με την συμμετοχή σου σε αυτό το εγχείρημα, να έχει ψυχαγωγικό χαρακτήρα αντίστοιχο τουλάχιστον ως προς το κόστος του και να μην κλαις τα χρήματά σου.

Τι είναι αυτό το παραπάνω, που μπορεί τελικά να το κάνει ενδιαφέρον, εκτός από την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει κάποιος μέσα από το να γίνει υποστηρικτής – αναγνώστης, με λίγα λόγια να προαγοράσει την τριλογία σου;
Οι φίλοι υποστηρικτές, μετά την προαγορά μπορούν να διαβάζουν όλα όσα περιέχονται στο σημειωματάριο και να «βλέπουν» την ιστορία να εξελίσσεται κεφάλαιο – κεφάλαιο. Να βλέπουν τις αλλαγές, τα ενδεχόμενα αδιέξοδα που μπορεί να παρουσιαστούν, αλλά και το πως θα βρεθούν οι λύσεις μιας και όλο αυτό είναι και θα παραμείνει ζωντανό. Παράλληλα διαβάζουν και πράγματα που πιθανότατα δεν θα περιέχονται στην εκτυπωμένη έκδοση… Αυτά ως προς την μεριά του παρατηρητή. Γιατί παράλληλα έχουν και διαδραστικό ρόλο.

Διαδραστικό ρόλο; Αυτό είναι όντως πολύ ενδιαφέρον. Πως γίνεται αυτό;
Ο διαδραστικός ρόλος του αναγνώστη επιτυγχάνεται τουλάχιστον με δύο τρόπους την δεδομένη στιγμή. Ο πρώτος μέσα από τα μηνύματα και τα σχόλια που γίνονται κατά την ανάρτηση, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια που αυτό θα εξελίσσεται. Έτσι όπως είναι λογικό αυτό σε επηρεάζει καθώς βλέπεις την απήχηση που έχουν αυτά που γράφεις άμεσα. Άλλα κεφάλαια βλέπεις ότι προκαλούν τον αναγνώστη να αντιδράσει, ενώ άλλα περνάνε πιο απαρατήρητα. Το εντυπωσιακό είναι ότι συνήθως αυτά που περνάνε απαρατήρητα ή πιάνεις στην ατμόσφαιρα ότι δεν ικανοποίησαν ως προς την προσδοκία των αναγνωστών, είναι συνήθως αυτά που δεν έχουν ικανοποιήσει ούτε εσένα. Έτσι ακόμα και όταν νιώθεις πως δεν έχεις το κουράγιο να το αναπτύξεις όσο θα ήθελες, ξέρεις πως κάποιοι εκεί θα το αναγνωρίσουν αυτό άμεσα. Φυσικά κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε ένα τυπωμένο βιβλίο, όμως είναι ήδη αργά για να γίνουν οι διορθώσεις, ή να ξαναγραφτεί.

Δηλαδή αυτά που διαβάζει κάποιος δεν θα είναι αυτά που θα βρει και μέσα στο βιβλίο τυπωμένα, ή πιο σωστά στα βιβλία της τριλογίας σου;
Όπως σου εξήγησα αυτό είναι κάτι σαν σημειωματάριο. Αυτό σημαίνει ότι όταν αναρτώνται τα νέα κεφάλαια, πάντα γίνεται προσπάθεια να είναι στην πιο ολοκληρωμένη τους μορφή. Παρόλα αυτά, σίγουρα μέσα θα βρει κάποιος και ορθογραφικά και τυπογραφικά όπως και γραμματικά λάθη. Παράλληλα η ιστορία καθώς δεν είναι όλη γραμμένη, σε κάποια σημεία ίσως χρειαστεί να ξαναγραφτεί, να προστεθούν λέξεις, γραμμές ή ακόμα και ολόκληρα κεφάλαια. Η μπορεί όπως προανέφερα κάποια κεφάλαια να κοπούν από το τελικό κείμενο. Είναι ακριβώς σαν να διαβάζεις τα κείμενα όπως βγαίνουν από τη γραφομηχανή. Να βλέπεις πως εξελίσσεται η ιστορία. Τα μπρος πίσω που θα έχει και τις αλλαγές, μέχρι να γίνει κάτι ολοκληρωμένο, όπου και στο τέλος θα γίνει η τελευταία επιμέλεια. Ήδη αυτό έχει συμβεί σε κεφάλαια που έχουν προστεθεί σημειώσεις και που ούτε αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί. Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του θα είναι ότι το βιβλίο που θα έχεις μεθαύριο στα χέρια σου, θα έχεις ζήσει την δημιουργία του, από όταν αυτό ήταν απλά ιδέα και καθ’ όλη την εξέλιξή του, μέχρι να γίνει ένα τυπωμένο βιβλίο.

Ακούγεται ενδιαφέρον και λίγο διαφορετικό από ότι υπάρχει ήδη σε εξέλιξη στο εξωτερικό με τα «serial blog fiction». Δεν ξέρω αν τα γνωρίζεις;
Διάβασα πρόσφατα γι’ αυτά, όταν έπεσα τυχαία πάνω σε ένα. Παρόλο που όταν δημιουργήθηκε η ιδέα δεν τα γνώριζα. Πάντως εδώ υπάρχει η διαφορά ότι θα γίνουν σίγουρα αλλαγές που από ότι κατάλαβα στα «serial blog fiction», κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Κοίτα όλο αυτό δεν στηρίχτηκε πουθενά πέραν των προσωπικών σκέψεων και ιδεών που προέκυπταν από συζητήσεις με φίλους. Παράλληλα δεν νιώθω ανάγκη να το εντάξω κάπου. Είναι αυτό που βλέπεις. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο και δεν έγινε προσπάθεια να μοιάσει σε τίποτα. Και σίγουρα κάτι που είναι επίσης διαφορετικό και μοναδική πρωτοτυπία, είναι το εξελισσόμενο τέλος που αποτελεί και τον άλλο τρόπο συμμετοχής του αναγνώστη.

Το εξελισσόμενο τέλος… έτσι το ονομάζεις;
Όχι, τώρα μου ήρθε. Ίσως να το κάνω από εδώ και πέρα. Είδες που και εσύ συμμετέχεις με τον τρόπο σου στην εξέλιξη… Παρότι δεν είσαι ακόμα υποστηρικτής… (γέλια)

Πιο μετά που θα μου εξηγήσεις πως γίνεσαι υποστηρικτής, θα γίνω και εγώ!
Σε πειράζω. Ελπίζω να σου αρέσει και να είναι αυτός ο λόγος που θα θελήσεις να συμμετέχεις.

Είσαι σε καλό δρόμο… (γέλια). Για πες μου όμως για το εξελισσόμενο τέλος;
Το βιβλίο από την πρώτη μέρα που το διαβάζεις έχει αναρτημένο το κεφάλαιο, ή πιο σωστά τα κεφάλαια με το τέλος. Είναι σαν έχεις ένα βιβλίο που να είναι γραμμένο μέχρι κάποιο κεφάλαιο, μετά να βρίσκεις λευκές σελίδες και στις τελευταίες να συναντάς από τώρα το τέλος της ιστορίας.

Μα αυτό δεν είναι κακό; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ιστορία αν ξέρεις το τέλος της;
Δεν συμφωνώ. Πολλές φορές δεν βλέπουμε έργα κυρίως στον κινηματογράφο αλλά και σε βιβλία διαβάζουμε ιστορίες, που το τέλος είναι δεδομένο; Όμως το ενδιαφέρον παραμένει τεράστιο, για να δεις πως φτάνει εκεί, αλλά και για να ξεκλειδώσουν οι ενδεχόμενοι γρίφοι; Εδώ όμως υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο, που του δίνει ένα διαφορετικό ενδιαφέρον. Το τέλος όπως σου είπα προηγουμένως, είναι ένα εξελισσόμενο τέλος και μάλιστα σε αυτό συμμετέχει και ο αναγνώστης.  Όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο σήμερα και το χθες. Γι’ αυτό και έχει και αυτοβιογραφικό χαρακτήρα που συμπληρώνει την μυθιστορηματική του διάσταση. Το μόνο μέρος που είναι εξ’ ολοκλήρου φανταστικό, είναι το τέλος που αναφέρεται στο αύριο. Συγκεκριμένα σε αυτό που θα συμβεί, μόλις τελειώσει όλη αυτή η προσπάθεια.

Τελικά τι πραγματεύεται το βιβλίο, ποια είναι η συμμετοχή του αναγνώστη και γιατί το τέλος είναι εξελισσόμενο;
Η ίδια η ιστορία αναφέρεται στον χαρακτήρα που είναι εγκλωβισμένος στην προβληματική ζωή του, λόγω των χρεών. Αποκαλύπτει το πως ζει σήμερα, την ιδέα που έχει να γράψει ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα για να μαζέψει χρήματα, με σκοπό να σώσει το σπίτι του και αυτό της μητέρας του, αλλά και γενικότερα να δώσει λύση στα οικονομικά του προβλήματα. Κάτι σαν καθρέφτης της πραγματικής μου ζωής, μέσα από αυτοσαρκασμό, σάτιρα και μαύρο χιούμορ. Σαν παράλληλος βίος. Αυτό γίνεται όσο ο αναγνώστης στην εξέλιξή του κάνει ένα ταξίδι στα χρόνια της καταστροφής και στο πως έγιναν όλα αυτά. Το τέλος λοιπόν χρονολογικά τοποθετείται στην επόμενη μέρα, μετά από την ολοκλήρωση του εγχειρήματος. Αυτό συνεπάγεται ότι ανάλογα με το πόσους υποστηρικτές απέκτησε, θα τον φέρνει και σε μια διαφορετική θέση, άρα είναι συνυφασμένο με τον αναγνώστη. Όσους περισσότερους αναγνώστες έχει η ιστορία, τόσο πιο καλές οι συνθήκες που θα έχει να αντιμετωπίσει την επόμενη μέρα, αφού θα έχει κλείσει περισσότερα προβλήματα, άρα και πιο καλό το φανταστικό τέλος. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που γίνονται περισσότεροι οι υποστηρικτές, το τέλος αλλάζει. Πρακτικά λοιπόν ο αναγνώστης επηρεάζει άμεσα το τέλος της ιστορίας. Πρακτικά επίσης δεν ξέρεις το τέλος της ιστορίας, αφού αυτό που διαβάζεις την δεδομένη στιγμή αφορά και τις δεδομένες συνθήκες που το επηρεάζουν τώρα. Είναι σαν ένα φανταστικό παράδειγμα της θεωρίας του χάους, όπου ο ίδιος χαρακτήρας, με την ίδια αφετηρία τα 33 του χρόνια, θα ζήσει αρκετές διαφορετικές ζωές, που επηρεάζονται μόνο από ένα συγκεκριμένο στοιχείο, σε μια συγκεκριμένη χρονική ζωή. Το πόσους υποστηρικτές αναγνώστες είχε τελικά μέσα στον ένα χρόνο που διήρκεσε το εγχείρημα αυτό. Έτσι με τις ίδιες συνθήκες στο παρελθόν, ο ήρωας του πρώτου τέλους που δεν είχε κανέναν αναγνώστη στο τέλος καταλήγει στην φυλακή, ενώ φλερτάρει επικίνδυνα με την ιδέα της αυτοκτονίας. Ο αντίστοιχος ήρωας του καλύτερου τέλους, θα έχει λύσει τα προβλήματα που τον απασχολούν, θα έχει κάνει μια νέα αρχή και σίγουρα η αυτοκτονία θα είναι κάτι που θα καταδικάζει… Ο πρώτος δεν θέλει να έχει σχέση με άλλους ανθρώπους, ενώ ο τελευταίος φαντάζομαι πως θα έχει την ανάγκη να κάνει την αλληλεγγύη τρόπο ζωής. Σαν ένα ταξίδι από το «Unhappy End» στο «Happy End».

Ενδιαφέρον! Ενδιαφέρον και πρωτότυπο! Και σε ποιο τέλος έχει φτάσει αυτή τη στιγμή ή ιστορία;
Τώρα είμαστε ακόμη στην αρχή. Μόλις στο δεύτερο τέλος.

Και πόσοι αναγνώστες χρειάστηκαν για να έχουμε το δεύτερο τέλος;
Είμαστε στο τέλος που οι αναγνώστες κυμαίνονται από έναν έως εκατό. Δηλαδή απλά κάποιοι το έχουν αγοράσει χωρίς αυτό να προσφέρει κάποια ουσιαστική λύση, αλλά απλά αποδεσμεύει από την πλήρη απογοήτευση του ότι δεν το έχει διαβάσει κανείς. Μόλις γίνουν εκατόν ένας θα πάμε στο τρίτο.

Κάθε πότε λοιπόν αλλάζει; Είναι προκαθορισμένο;
Θεωρητικά αλλάζει όταν τα άτομα που συμμετέχουν με τον αριθμό τους αλλάζουν κάτι. Μια κατάσταση λόγω κάποιας οικονομικής λύσης, ή όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση λόγω της συναισθηματικής εξέλιξης στην οποία επέρχεται ο ήρωας, αφού από την πλήρη αδιαφορία και απογοήτευση, τουλάχιστον τώρα τον έχουν στηρίξει οι ελάχιστοι φίλοι και εσύ όπως μου δήλωσες πως θα κάνεις. Και το επόμενο, στο συναισθηματικό πλαίσιο θα στηρίζεται, αφού ούτε με εκατόν ένα αναγνώστες δεν αλλάζει κάτι στα προβλήματα. Σίγουρα είναι όμως διαφορετικό στον ψυχολογικό παράγοντα, άσχετα αν καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα.Έτσι όσο θα ερχόμαστε προς το «Happy End» θα απαιτούνται λογικά όλο και περισσότερα άτομα για να αλλάξει το τέλος.

Το εκτυπωμένο βιβλίο θα έχει όλες τις ιστορίες του τέλους;
Όχι, το πιθανότερο είναι το βιβλίο να έχει μόνο ένα τέλος. Αυτό που θα έχει η ιστορία όταν τελειώσει χρονικά όλο το εγχείρημα.

Εγώ που θα το πάρω σήμερα δηλαδή δεν θα μπορώ να διαβάσω το προηγούμενο; Γιατί φαντάζομαι ότι αυτό θα είχε και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το να βλέπεις δηλαδή την εξέλιξη μέσα από αυτό.
Φυσικά και θα μπορείς να διαβάσεις τις προηγούμενες ιστορίες τέλους σαν αναγνώστης. Μέσα από την ειδική σελίδα που εκεί θα αναρτώνται όλες οι ιστορίες του τέλους, μέχρι να ολοκληρωθεί χρονικά όλο το εγχείρημα.

Είναι δηλαδή περιορισμένος και προκαθορισμένος ο χρόνος που θα εξελιχθεί το όλο εγχείρημα; Και ήθελα να σε ρωτήσω για αυτό.
Το όλο εγχείρημα θα κρατήσει εννέα μήνες με ένα χρόνο συγγραφής και για τα τρία βιβλία, ενώ η επιμέλεια και η εκτύπωση θα πάρουν δύο με τρεις μήνες. Αυτούς τους πρόσθετους μήνες ενδεχομένως να αλλάξει μόνο το τέλος, αφού για αυτό το διάστημα και μέχρι να κλείσει οριστικά η δυνατότητα της προαγοράς, ανάλογα με τους αναγνώστες που προστέθηκαν, μπορεί να επηρεασθεί. Το ρολόι θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα από τη στιγμή που θα έχει τελειώσει ο πρόλογος και το blog θα έχει πάρει την μορφή που θα επιτρέπει την αυτόματη εγγραφή νέων αναγνωστών, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή μου με το τεχνικό κομμάτι και να μπορέσω να αφοσιωθώ στην συγγραφή της ιστορίας, που αυτή τη στιγμή γίνεται παράλληλα με όλα τα άλλα.

Και πότε πιστεύεις πως όλα αυτά θα έχουν τελειώσει;
Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως αυτό δεν θα καθυστερήσει άλλο και η καταλυτική ημερομηνία θα είναι κάπου στα μέσα του Αυγούστου το αργότερο.

Και πόσα άτομα έχεις υπολογίσει ότι χρειάζονται για να έχουμε το «Happy End»;
Αυτό είναι λίγο σχετικό. Αν υπολογίζαμε όλα τα άτομα με πλήρη συνδρομή, θα σου έλεγα περίπου στα τριάντα τρεις χιλιάδες άτομα. Φυσικά όμως μιας και αυτό δεν είναι δεδομένο και θα εξαρτηθεί και από την ποιότητα του υλικού αλλά και από το γενικότερο οικονομικό κλίμα, δεν μπορώ να ξέρω αν θα έχουν πάρει το ένα , τα δύο ή και τα τρία βιβλία.

Δεν είναι υποχρεωτικό δηλαδή να πάρει κάποιος όλη την τριλογία;
Όχι, φυσικά και δεν είναι υποχρεωτικό να αγοράσεις όλη την τριλογία. Μπορείς να αγοράσεις το ένα, τα δύο ή και τα τρία βιβλία αλλά χωρίς αυτό να είναι περιοριστικό. Μάλιστα όταν θα λειτουργεί κανονικά το blog, θα υπάρχει και μια ηλεκτρονική συνδρομή, με την οποία δεν θα παίρνεις κάποιο βιβλίο στο τέλος, αλλά θα παρακολουθείς την ιστορία όσο αυτή θα εξελίσσεται μέσα από το blog, κάτι που φυσικά θα μπορούν να το κάνουν και όλοι όσοι αγοράσουν έστω και ένα βιβλίο.

Και πόσο κοστίζουν τα βιβλία;
Τα βιβλία κοστίζουν 15 ευρώ έκαστο. Σε αυτά περιλαμβάνεται ο ΦΠΑ όμως δεν περιλαμβάνονται τα μεταφορικά. Η ηλεκτρονική συνδρομή θα είναι 5 ευρώ.

Και προαγοράζοντας κάποιος το βιβλίο, ή τα βιβλία τι παίρνει ακριβώς;
Με την προαγορά, έχει καταρχήν τη δυνατότητα να παρακολουθεί ως μέλος όλη την εξέλιξη και το ταξίδι, μέχρι την ολοκλήρωσή του, καθώς επίσης και να συμμετέχει σε αυτό με τα μηνύματα και τα σχόλιά του. Παράλληλα, μετά το τέλος θα πάρει τα αντίστοιχα βιβλία που θα έχει αγοράσει και τα οποία θα συνοδεύονται από μια συλλεκτική αφίσα με τα ονοματεπώνυμα όλων όσων συμμετείχαν με την υποστήριξή τους σε αυτό το ταξίδι. Αυτή η αφίσα ακόμα και αν βγει δεύτερη, τρίτη και ούτω κάθε εξής έκδοση θα συνοδεύει πάντα τα βιβλία αυτά, ακόμα και αν η έκδοση γίνει από άλλο εκδοτικό οίκο ή γίνει στο εξωτερικό. Τέλος για τους φίλους που θα προαγοράσουν το πλήρες πακέτο, θα πάρουν μαζί και ένα συλλεκτικό μπλουζάκι της CosmicSoda, που θα έχει σχεδιαστεί για την συγκεκριμένη περίπτωση. Φυσικά οι φίλοι με την ηλεκτρονική συνδρομή, θα μπορούν απλά να παρακολουθούν και να συμμετέχουν μέσω του blog.

Ενδιαφέρον και φιλόδοξο ακούγεται όλο αυτό και θα έλεγα πως σε άλλες εποχές η επιτυχία του θα ήταν αρκετά εφικτή. Όμως πόσο εύκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο την δεδομένη στιγμή; Πόσο εύκολο είναι να βρεθούν τριάντα τρεις χιλιάδες άτομα, που θα δώσουν 45 ευρώ, πόσο μάλιστα για ένα βιβλίο που δεν έχει ακόμα εκτυπωθεί, με δεδομένη την οικονομική κρίση που περνάμε;
Το λες σαν να πρέπει να κάνουν αγγαρεία. Στην ουσία όμως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Στην ουσία παραμένει ένα μυθιστόρημα, που αν σου αρέσει θα έδινες αυτά τα χρήματα για να το διαβάσεις ως τέτοιο και μόνο. Παράλληλα δεν περιμένω όπως σου προανέφερα όλοι να αγοράσουν, τουλάχιστον όχι σε πρώτη φάση, όλα τα βιβλία. Υπάρχουν κάποιοι που ίσως πάλι να μπορούν. Όμως τα 15 ευρώ σίγουρα δεν είναι απαγορευτικό ποσό, αν τελικά θέλει κάποιος να συμμετάσχει. Επειδή όμως και εμένα με προβληματίζει αυτό, είμαι στην αναζήτηση λύσης για να το μεταφράσω τουλάχιστον στα αγγλικά.

Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω και εγώ. Αν έχεις σκεφτεί να το μεταφράσεις και στα Αγγλικά.
Η πρώτη μου σκέψη και το πρώτο μου πλάνο ήταν να το μεταφράσω στα Αγγλικά, στα Ρώσικα, στα Γαλλικά, στα Γερμανικά και στα Ισπανικά. Μάλλον μεγαλεπήβολο όνειρο, μιας και έχω συναντήσει δυσκολία και μόνο με τα Αγγλικά.

Γιατί; Πιστεύεις πως θα μπορούσε να ενδιαφέρει τόσους διαφορετικούς λαούς το θέμα σου;
Κοίτα, για την ιστορία θα μπορούσες να σκιαγραφήσεις τρία στάδια ενδιαφέροντος. Στην πρώτη βαθμίδα ανήκουν τα άτομα που είτε είναι συγγενείς, είτε φίλοι, είτε απλά με γνωρίζουν και έχουν έντονο ενδιαφέρον για κάποιον που ξέρουν. Στο δεύτερο στάδιο βρίσκονται όλοι οι Έλληνες που, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, τραβάνε και αυτοί το δικό τους ζόρι και πολλές φορές ταυτίζονται και ανακουφίζονται έστω ψυχολογικά με το να βλέπουν ότι δεν είναι οι μόνοι σε αυτή την κατάσταση και πως υπάρχει και κάποιος άλλος που βρίσκεται ίσως και σε χειρότερη. Τέλος στην τρίτη βαθμίδα βρίσκονται οι «ξένοι», που σαν παρατηρητές έχουν ακούσει τόσα πολλά για την Ελλάδα και για το κράτος που εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον χρεοκοπεί και που μπορεί κάποιοι να μην ξέρουν καν που βρισκόμαστε στο χάρτη, όμως έχουν σίγουρα ακούσει ότι χρωστάμε και δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Κάποιοι από αυτούς σίγουρα θα είχαν το ενδιαφέρον να μάθουν και το πως φαίνονται τα πράγματα, όχι μόνο από το πρίσμα των οικονομικών αναλύσεων, αλλά και από τα μάτια ενός ανθρώπου που το ζει.

Ναι έτσι που το θέτεις δεν έχεις άδικο. Και γιατί δεν έχεις προχωρήσει στην μετάφρασή του;
Όπως σου προανέφερα θα ήθελα να το μεταφράσω σε όλες τις παραπάνω γλώσσες, όμως δυστυχώς δεν έχω βρει λύση ούτε και για το πιο βασικό, τα αγγλικά. Με δεδομένο ότι τα δικά μου αγγλικά δεν είναι ικανά να δώσουν μια αξιόλογη μετάφραση και με δεδομένο επίσης πως την συγκεκριμένη στιγμή, δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα που χρειάζονται για να βρω έναν επαγγελματία, το πρόβλημα παραμένει άλυτο.

Γιατί δεν αναζητάς κάποιο άτομο γνωστοποιώντας το στο blog σου;
Αυτό είναι μια από τις πρώτες ενέργειες που θα κάνω.

Βρήκα και μια μετάφραση στην πρώτη σελίδα που φαντάζομαι αποτελεί τον πρόλογο στα …Κυπριακά! Δεν ήξερα ότι υπάρχει γλώσσα γραπτού κειμένου Κυπριακά… Σκέφτεσαι να το μεταφράσεις και σε αυτή τη γλώσσα;
Καταρχήν έχεις δίκιο, δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα, τουλάχιστον όχι στον γραπτό λόγο. Είναι ένα παιχνίδι που προέκυψε από την τάση μου να βάζω παντού «ν» και σε ένα διάλογο με την Μελίνα που τα διορθώνει, μου ήρθε στο μυαλό ότι σαν άλλος ένας αυτοσαρκασμός, μπορεί να γίνει η μετάφραση στα Κυπριακά προσθέτοντας απλά «ν» σε κάθε λέξη που τελειώνει σε φωνήεν. Τελικά μέχρι να την υλοποιήσω και μιλώντας με έναν Κύπριο φίλο μου, τον Ανδρέα Σωκράτους – όπως καταλαβαίνεις και από το όνομα τελείως Κύπριο – εξελίχθηκε η ιδέα και του ζήτησα να γράψει ένα κείμενο που να είναι μετάφραση του δικού μου στα Κυπριακά. Όπως φυσικά μου εξήγησε, κάτι τέτοιο δεν θα είχε νόημα αφού στον γραπτό τους λόγο, γράφουν σαν τους υπόλοιπους Έλληνες. Τότε το ξανασκέφτηκα και του ζήτησα να κάνει μια προσπάθεια και να καταγράψει τον προφορικό του λόγο και τελικά είχαμε αυτό το αποτέλεσμα, που αποδεικνύει το πόσο ζωντανό και εξελίξιμο είναι όλο αυτό και πως σίγουρα δεν πρόκειται μόνο για ένα βιβλίο. Είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο που ούτε και εγώ ξέρω τις δυνατότητές του, αλλά σου υπόσχομαι πολλές εκπλήξεις…

Είναι όλο καινοτομίες μπορώ να πω και παρόλο που στην αρχή αυτό είναι λίγο δυσνόητο, τελικά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα έχω προβληματιστεί με τους τίτλους των κεφαλαίων. Γιατί στα Αγγλικά και γιατί αναφέρεται και κάποιο συγκρότημα;
Οι τίτλοι των κεφαλαίων είναι στα αγγλικά, γιατί είναι οι τίτλοι κάποιων τραγουδιών και τα ονόματα των συγκροτημάτων είναι ο ερμηνευτής του τραγουδιού ή της διασκευής που μου αρέσει.

Και πως προέκυψε να είναι τραγούδι ο τίτλος του κάθε κεφαλαίου; Τα μουσικά κομμάτια τα επιλέγεις εσύ ή κρύβεται κάποιος πίσω από αυτό;
Η ζωή μου είναι συνυφασμένη με την μουσική, παρότι σαν μαθητής της ήμουν απαράδεκτος και τελικά μετά από επτά χρόνια πιάνο, σταμάτησα να το ταλαιπωρώ και το παράτησα στην ησυχία του… Από το πρωί μέχρι το βράδυ με κάποιον τρόπο ακούω μουσική. Πιο σωστά θα έλεγα όλη την μέρα, μιας και από τον υπολογιστή ακόμα και το βράδυ ακούγεται μουσική. Είναι κάτι σαν οξυγόνο. Παράλληλα, ανακάλυψα πολύ γρήγορα ότι με ταξιδεύει και πως μπορεί να δημιουργήσει πολύ έντονα συναισθήματα και εικόνες. Έτσι όταν έκανα την πρώτη μου προσπάθεια για να γράψω κάτι, αντιλήφθηκα ότι αυτά που έγραφα είχαν άλλη συναισθηματική αξία κάτω από την μουσική που άκουγα όταν τα έγραφα και που με είχε επηρεάσει. Τότε ήταν οι Radiohead και οι Τρύπες με τον δίσκο τους «Γιορτή». Μάλιστα η ταύτιση με το ομόλογο μουσικό κομμάτι ήταν τόσο μεγάλη σε σχέση με την ιστορία που ήθελα να γράψω και που αφορούσε έναν μεγάλο έρωτα, που στο δικό μου μυαλό η κορασίδα του ενδιαφέροντός μου ήταν απόμακρη γιατί ήταν εγκλωβισμένη στις φοβίες της, που αποφάσισα πως θα ονόμαζα και το βιβλίο μου έτσι. Το δε κομμάτι το είχα ακούσει άπειρες φορές. Εκεί ανακάλυψα πόσο διαφορετικό θα ήταν και πόσο πιο πλήρες, να διαβάζεις αυτό που γράφω και τα συναισθήματα που περιγράφω, ακούγοντας τη μουσική που με επηρέασε ή που έστω με συντρόφευσε. Τελικά την «Γιορτή» δεν την ολοκλήρωσα ποτέ. Όμως αυτό που είχε μείνει, βρήκε τελικά το χώρο και τη θέση που του άρμοζε, σε αυτό το νέο εγχείρημα. Μαζί με το κείμενο, ένα μουσικό κομμάτι κάθε φορά, που με τον τρόπο του συνθέτει και ολοκληρώνει την εικόνα. Όχι απαραίτητα με τους στοίχους του, αλλά με την διάθεση που σου προκαλεί. Σίγουρα θα υπάρξουν και μουσικές από Έλληνες δημιουργούς. Δυστυχώς μετά από ψάξιμο και μιας και δεν θα ήθελα με τίποτα να φανεί ότι δεν σέβομαι τα πνευματικά δικαιώματα κάποιου, κάτι που το έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές σαν πρόβλημα με τα σχέδια από τα T-Shirt που είχαν οι σειρές της παλιάς μου εταιρείας, αλλά και της CosmicSoda τώρα, θα καταργήσω τα Video και θα κάνω μόνο αναφορά στο τραγούδι και τον καλλιτέχνη ή το συγκρότημα της αγαπημένης μου εκτέλεσης, ώστε να μπορεί να το βρει ο αναγνώστης. Πάντως είναι δικές μου επιλογές. Ελπίζω να σου αρέσουν και να ανακαλύπτεις ή να ξαναθυμάσαι και μουσικές που έχουν πολλά να πουν.

Ναι μου άρεσαν, γι’ αυτό και σε ρώτησα και ποιος τα επιλέγει, όμως γιατί δεν ζητάς την άδεια των καλλιτεχνών;
Αυτό θα το κάνω σίγουρα και όποιος μου δώσει την άδειά του, είτε για Video είτε για audio θα το βάζω, όμως σίγουρα αυτό είναι μια χρονοβόρα και μάλλον δύσκολη περίπτωση στο να φέρει αποτελέσματα. Θα δείξει… Δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι που δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να γίνει.

Τι τρέχει με τα επεξηγηματικά σχόλια; Βλέπω κάποια κεφάλαια που έχουν πληθώρα τέτοιων σχολίων και μάλιστα μερικά έχουν… πικάντικο θα έλεγα χαρακτήρα.
Τα σχόλια δεν ήταν μέσα στο πρώτο πλάνο! Αποτελούν άλλο ένα μέρος της εξελικτικής πορείας του εγχειρήματος. Όταν έγραψα το πρώτο κεφάλαιο και το έδωσα γεμάτος χαρά στην μητέρα μου να το διαβάσει, εκείνη με ένα παγωμένο «καλό είναι», μου έδωσε να καταλάβω ότι κάτι δεν της κόλλαγε. Εδώ κάποιοι φίλοι μου θα σου πουν, ότι αυτό το κεφάλαιο γενικά δεν τους κολλάει, αλλά εγώ θα αγνοήσω για άλλη μια φορά αυτά τα σχόλια. Τελικά για να επιστρέψω στην μητέρα μου, όταν επέμεινα για μια πιο πλήρη ανάλυση, μου εξήγησε πως «καλό ρε παιδί μου, αλλά αυτά τα πρώτου προσώπου κτλ. δεν τα καταλαβαίνω τι σημαίνουν και δεν ξέρω αν θα τα καταλάβουν και οι άλλοι…» Παρότι στην αρχή ήμουν αντιδραστικός ως γνήσιος Δημήτρης, πιο ψύχραιμα αντιλήφθηκα πως είχε δίκιο και πως δεν θα έπρεπε να περιμένω να βρω μόνο τους αναγνώστες που γνώριζαν όλες τις οικογένειες των αρθρόποδων και το γιατί η ράτσα του σκύλου μου λέγεται Σπανιέλ της Βρετάνης. Έτσι έβαλα κάποια επεξηγηματικά σχόλια, που ενώ στην αρχή ξεκίνησαν για να εξυπηρετούν μόνο το σκοπό της επεξήγησης και κατ’ επέκταση την διευκόλυνση της ανάγνωσης, στην πορεία αντιμετωπίστηκαν ως κείμενο και απέκτησαν τον δικό τους χαρακτήρα με σαρκασμό και αυτοτέλεια. Τελικά έχουν γίνει ένα αναπόσπαστο μέρος του κειμένου και συχνά μια από τις πιο διασκεδαστικές μου ενασχολήσεις, μιας και όταν γράφονται μετά από την κούραση ενός μεγάλου κεφαλαίου, αποτελούν μικρές αυτοτελείς ιστορίες, κάτι σαν αποθεραπεία από την ένταση της προσπάθειας.

Είδα και μια ανεξάρτητη σελίδα «νέων» στα οποία περιέχονται και γεγονότα με πρόσωπα που δεν έχω συναντήσει στην ιστορία σου, αν κατάλαβα καλά… Τι αφορά αυτή η σελίδα;
Εκεί περιέχονται τα νέα που συμβαίνουν στην πραγματική μου ζωή, κατά την διάρκεια της εξέλιξης του εγχειρήματος και που αφορούν αυτό το ίδιο ή πράγματα άμεσα συνυφασμένα με την ζωή μου και κατ’ εξέλιξη και πάλι με το πρότζεκτ. Είναι όλο αυτό το δέσιμο των πραγμάτων που το κάνει πολυσύνθετο και ζωντανό. Κατ’ επέκταση και τα άτομα που θα δεις να αναφέρονται εκεί, έχουν άμεση σχέση με το μυθιστόρημα, είτε λόγω προηγούμενων δράσεών τους, είτε από τα όσα διαδραματίζονται την δεδομένη στιγμή.

Και κάθε πότε ανανεώνονται τα νέα;
Κάθε φορά που κάτι σημαντικό έχει συμβεί. Ή όταν κάτι είναι άξιο παρατήρησης!

Λοιπόν εμένα με έχεις πείσει! Πως γίνομαι συνδρομητής; Θύμισέ μου πόσο κοστίζει;
Το να γίνεις συνδρομητής είναι απλό. Χρειάζεται μόνο να επιλέξεις ποιο από τα τρία πακέτα θα πάρεις. Αυτό του ενός βιβλίου προς 15 ευρώ, των δύο, γιατί όπως λέει και μια φίλη μου στην τριλογία ο καλλιτέχνης κουράζεται και δεν αποδίδει τα αναμενόμενα στο τρίτο μέρος, προς 30 ευρώ ή το πλήρες πακέτο, μαζί με το συλλεκτικό μπλουζάκι μιας και μπορείς να διαθέσεις τα 45 ευρώ.

Και που πληρώνω; Δεν βρήκα κάποιο μηχανισμό στο blog…
Αυτό είναι σε εξέλιξη. Μέχρι στιγμής μπορεί να γίνει μόνο μέσω λογαριασμού τραπέζης και αφού πρώτα μου στείλεις ένα μήνυμα μέσω του πεδίου της επικοινωνίας.

Και αυτή η σελίδα που ονομάζεται Υποστηρικτές – Αναγνώστες – Ευρωδότες τι είναι;
Αυτή η σελίδα είναι το αντίστοιχο της αφίσας που σου είπα ότι θα συνοδεύει το βιβλίο. Μέχρι τότε όλοι οι υποστηρικτές αναγράφονται σε αυτή τη σελίδα.

Υπάρχει κάποια πολιτική επιστροφών; Αν δεν μου αρέσει το βιβλίο; Αν δεν μου αρέσει η εξέλιξη ή ο τρόπος που γράφεις στην συνέχεια;
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια πολιτική επιστροφών. Ο λόγος είναι γιατί πολύ απλά αν πάρεις τη συνδρομή θα μπορείς να διαβάσεις τα πάντα ή ακόμα και να τα αντιγράψεις. Στην τελική ένα μεγάλο μέρος που αποτελεί την εισαγωγή θα είναι πάντα ελεύθερο για να το διαβάσεις και να κρίνεις αν σου αρέσει ο τρόπος γραφής μου. Αν αργότερα «χαλάσει» θα έχεις την δυνατότητα μέσα από τα σχόλια να πεις την άποψή σου. Αν πάλι δεν σε ικανοποιεί αυτό, θα σου πω που μένω για να έρθεις να μου πετάξεις καμιά ντομάτα… Το σίγουρο είναι ότι αυτό το ξέρεις από την αρχή και πιστεύω ότι αυτό είναι και ένα από τα στοιχεία που το κάνουν διαφορετικό.

Αυτό είναι η δική σου άποψη, μιας και εσύ θέλεις να προωθήσεις την ιδέα σου, παρουσιάζοντας και τα προβληματικά της σημεία ως προτερήματα.
Δεν θα το τοποθετούσα ακριβώς έτσι. Απλά αυτό που προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις είναι πως με τα χρήματα των 15 έως 45 ευρώ μάξιμουμ, δεν παίρνεις μόνο ένα, δύο ή και τρία βιβλία, αλλά μια εμπειρία που θα κρατήσει ένα χρόνο. Είναι διαφορετικό. Συμμετέχεις σε κάτι που μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρον και είσαι μέρος του. Δεν αποτελεί ένα αντικείμενο που απλά το ψωνίζεις.

Κάπου διάβασα για ένα σλόγκαν, ¨Βάλε το όνομά σου σε ένα μπεστ σέλερ και επηρέασε την εξέλιξή και το τέλος του». Δεν είναι λίγο υπερβολή να θεωρείς το βιβλίο σου μπεστ σέλερ; Πως ξέρεις ότι θα είναι τόσο καλό για να γίνει ένα;
Δεν το ξέρω παρότι το ελπίζω. Όμως μπεστ σέλερ δεν γίνεται κάτι γιατί είναι απαραίτητα καλό. Μπορεί να μην είναι καθόλου ή μπορεί -τις περισσότερες φορές- ένα πολύ καλό βιβλίο, λόγο συνθηκών, μάρκετινγκ, προώθησης και τα λοιπά, να μην αποκτήσει τις πωλήσεις που θα έπρεπε να έχει. Όπως στην περίπτωση της φίλης μου, της Ιωάννας Χρίστου, που έχει γράψει μέσα σε όλα τα άλλα και ένα εξαιρετικό βιβλίο, το «Ο Θεός με Θυμόν«, που για τους παραπάνω λόγους δεν έχει κάνει τις πωλήσεις που θα του άρμοζαν. Στην δική μου περίπτωση η ιδιομορφία του εγχειρήματος, καθώς και το θέμα του, όπως και η προσέγγισή του, μου δίνουν την δυνατότητα να ελπίζω στο ότι θα γίνει μπεστ σέλερ. Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος.

Και εάν δεν καταφέρεις να βρεις τόσους αναγνώστες τι θα κάνεις; Θα το θεωρήσεις αποτυχία όλο αυτό;
Καταρχήν κουνήσου απ’ την θέση σου. Πλάκα κάνω. Αν δεν πιάσω τον στόχο μου, το πως θα το δω και ποια θα είναι η κριτική που θα κάνω και τα συμπεράσματα που θα βγάλω, εξαρτάται από πολλά πράγματα, όπως επίσης και από το βαθμό που θα έχω πετύχει το στόχο μου. Σίγουρα πάντως δεν πρόκειται να το παρατήσω, ακόμα και αν οι αναγνώστες παραμείνουν μόνο αυτή η πρώτη μικρή παρέα και εσύ. Αυτό είναι και κάτι που χαίρομαι πολύ. Πως με αυτό τον τρόπο έχω την ευθύνη απέναντι στους ήδη υπάρχοντες αναγνώστες να συνεχίσω. Άλλωστε η συγγραφή δεν γίνεται μόνο για το οικονομικό κομμάτι και σίγουρα προσφέρει εξ αρχής, πράγματα σε εμένα τον ίδιο, σε ψυχολογικό παράγοντα αλλά και στην βοήθεια κατανόησης κάποιων καταστάσεων καλύτερα, μετά την ανάλυση και την δεύτερη ανάγνωση που αναγκαστικά συμβαίνει μέσα από αυτό. Το έχω λατρέψει όλο αυτό!

Αλήθεια πως σου φαίνεται το «γράψιμο» και πόσο εύκολο είναι;
Είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Γράφοντας χάνεσαι μέσα στον κόσμο που βουτάς. Σίγουρα δεν ξέρεις από την αρχή που θα καταλήξει όλο αυτό. Αυτό είναι και ένα μέρος της μαγείας του. Ότι ενώ μπορεί να το έχεις πολύ συγκροτημένο στο μυαλό σου, τελικά όταν το βάζεις πάνω στο χαρτί γίνεται ανεξάρτητο και απρόβλεπτο. Δεν μπορείς να το περιορίσεις… τότε γίνεται και εξαιρετικό!

Πάνω στο χαρτί; Γράφεις σε χαρτί;
Ναι, γράφω με στυλό σε χαρτί. Με δυσνόητα γράμματα, που σχηματίζουν τις πιο ανορθόγραφες λέξεις. Η σκέψη μου είναι τόσο χειμαρρώδης όταν έχω έμπνευση, που δεν μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς της δακτυλογράφησής μου. Μάλιστα στην αρχή ξεκινάω με σχετικά ευανάγνωστα γράμματα, αλλά όσο βυθίζομαι στην σκέψη μου, τόσο πιο πολύ αυτό αποτελεί δευτερεύοντα και ασήμαντο παράγοντα, φτάνοντας σε καταστάσεις που γίνονται δύσκολο να τα κατανοήσω ακόμη και εγώ ο ίδιος. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο γράφω με κεφαλαία. Πάντως σίγουρα το γράψιμο φαίνεται πολύ πιο εύκολο από όσο είναι, ενώ είναι πολύ πιο όμορφο από ότι φαίνεται…

Και που γράφεις; Έχεις κάποιο συγκεκριμένο χώρο;
Καταρχήν ΔΕΝ μπορώ να γράψω για κάποιο λόγο στο σπίτι μου. Έτσι τις περισσότερες φορές θα πάω σε κάποιο καφέ, κατά προτίμηση στο Floral στα Εξάρχεια ή στο Terra Petra που νιώθω πολύ όμορφα και άνετα και εκεί μαζί με τον κόσμο που διασκεδάζει, θα βγάλω τα τετράδια μου, τα στυλό και τα μολύβια μου και θα ξεκινήσω να γράφω.

Και ο κόσμος γύρω σου δεν σε ενοχλεί;
Όχι. Καθόλου. Χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου και απλά όταν κουράζομαι μπορώ να κάνω μικρά διαλείμματα χαζεύοντας. Έχω βρει και έναν άλλο χώρο, ιδανικό για γράψιμο αλλά περιμένω να είναι καλύτερα τα πράγματα για να μπορώ να μετακομίσω, ενώ ο φίλος μου που τον έχει αυτή τη στιγμή ελπίζω να βρει καμιά γκόμενα που να θέλει μεγαλύτερο χώρο για να το αφήσει. (γέλια)

Διαφήμιση; Τι έχεις σκεφτεί να κάνεις για να το προωθήσεις; Δεν φαντάζομαι να περιμένεις να σε βρει ο κόσμος μόνος του;

Έχω αρκετά πράγματα στο κεφάλι μου που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τρόπους διαφήμισης. Θα υπάρξουν σίγουρα άμεσοι τρόποι προώθησης και σίγουρα κάποιες παρουσιάσεις. Έχω σκεφτεί και την δημιουργία κάποιων βίντεο που θα είναι κάτι σαν τρειλεράκια, αλλά όλα αυτά είναι ακόμα στο δωμάτιο της σκέψης και της δημιουργίας ιδεών. Και δεν θα βγουν από εκεί μέχρι να ολοκληρώσω το λειτουργικό κομμάτι του blog, γιατί ποια η ουσία της διαφήμισης αν δεν μπορεί να το βρει λειτουργικό όλο αυτό ο επισκέπτης. Φυσικά και κάθε πρόταση και ιδέα είναι καλοδεχούμενη. Μέχρι στιγμής ήδη έχει γίνει αναφορά σε ένα περιοδικό γραφιστικής και σε δύο blog. Τις αναφορές γενικότερα θα μπορείς να τις βλέπεις στην ειδική ενότητα «♣.The Press Room«.

Δεν σε ρώτησα κάποια στοιχεία για εσένα, μιας και βρήκα το πλήρες βιογραφικό σου, που δεν θα σου κρύψω πως μου άρεσε, παρότι αν κάποιος το δει ψύχραιμα δεν θα μπορούσε να πει πως αντιπροσωπεύει έναν επιτυχημένο άνθρωπο…
Παρότι ο Φοίβος Δεληβοριάς σε ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, στο «Και του χρόνου» λέει, «κι είν’ αλήθεια πως μετά τα τριάντα, είναι δύσκολο να κάνεις αρχή», εγώ πιστεύω πως πάντα υπάρχει ο χρόνος! Αρκεί να ξέρεις καλά τι θέλεις για να μπορέσεις να συγκεντρωθείς σε αυτό. Άλλωστε δεν θεωρώ πως δεν έχω πετύχει πράγματα στην ζωή μου. Απλά η αλήθεια είναι ότι δεν κατάφερνα λόγο κακής εκτίμησης, συγκυριών, καταστάσεων αλλά και χαρακτήρα να τα ολοκληρώσω. Αυτό θα είναι το πρώτο μου ολοκληρωμένο εγχείρημα και πραγματικά πιστεύω πολύ στην επιτυχία του.

Έχεις όντως ένα σκύλο που τον λένε Φάτσα; Δεν μπορώ να πω ότι είναι και το πιο «elegant» όνομα που θα μπορούσε να έχει ακόμα και ένας σκύλος… (γέλια)
Ναι ο Φάτσας είναι υπαρκτό «πρόσωπο». Το θέμα με το όνομα είναι από αυτά, που όταν αφήσεις τα πράγματα να εξελιχθούν στην τύχη τους, παίρνουν τροπή που σίγουρα δεν θα επιθυμούσες. Όταν όλοι τον φωνάζανε έτσι και δεν υπήρχε η απαραίτητη αντίδραση από μέρους μου, τελικά αυτό εξελίχθηκε σε μόνιμη κατάσταση… Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού… κάτι που στις μέρες μας πρέπει να το έχουμε καλά στο μυαλό μας με αυτά που μας πλασάρουν οι πολιτικοί μας ως έκτακτες λύσεις ανάγκης… μην συνηθίσουμε να μας φωνάζουν ηλίθιους… κάτι που δεν είναι καθόλου «elegant» επίσης!

Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση, που δεν πιστεύω ότι μπορεί να εξαντληθεί και να οδηγήσει σε ασφαλή και σαφή συμπεράσματα έτσι απλά.
Ναι έχεις δίκιο… πάντως μέσα στο βιβλίο θα βρεις πολλές φορές σκέψεις και προβληματισμούς για όλα αυτά. Τους δικούς μου προσωπικούς προβληματισμούς. Σωστούς ή λάθος.

Να είσαι σίγουρος πως θα το παρακολουθήσω όλο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φυσικά θα τολμήσω να σου κάνω και τα σχόλιά μου, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Ελπίζω αυτό να είναι θεμιτό.
Φυσικά και είναι θεμιτό. Άλλωστε τα αρνητικά σχόλια δεν με επηρεάζουν όπως γράφω και στο βιογραφικό μου, μην ανησυχείς… (γέλια) Πάντως πραγματικά είναι πολύ σημαντικό για μένα, κάποιος να αφιερώνει τον χρόνο του για να κάνει ένα σχόλιο, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό! Αυτό είναι που θα δώσει ζωή στην όλη προσπάθεια και φυσικά μέσα από όλα τα σχόλια, θετικά και αρνητικά, μπορώ και εγώ να καταλάβω πάρα πολλά πράγματα, πολύ χρήσιμα για την εξέλιξη όπως επίσης να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες, κάτι που είναι μια από τις βασικές λειτουργίες του πρότζεκτ.

Με το κλείσιμο πες μου αν σου ζήταγα σε μια παράγραφο να μου το περιγράψεις όλο αυτό τι θα έγραφες μέσα σε αυτή.
Το «LifeIsWhatHappensToYou», είναι ένα εγχείρημα που ο δημιουργός του το εμπνεύστηκε για να βρει λύση στα οικονομικά του προβλήματα, προσφέροντας ως εξελισσόμενο ανάγνωσμα τα ίδια τα προβλήματα, τις καταστάσεις που βιώνει, αλλά και το πως έφτασε ως εδώ, μέσα από αυτοσαρκασμό, μαύρο χιούμορ και φορτισμένες ψυχολογικά καταστάσεις που αποτυπώνονται σε ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. Ο αναγνώστης με την εμπλοκή του μετά την προαγορά του/των βιβλίου/ων, έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συγγραφή του μυθιστορήματος και την εξέλιξή του καρέ – καρέ, ενώ με τα σχόλια του επηρεάζει την εξέλιξη και σίγουρα το άμεσα συνυφασμένο με αυτόν τέλος. Με την ολοκλήρωση του εγχειρήματος θα παραλάβει τα βιβλία που έχει προαγοράσει για 15 ευρώ το καθένα, στα οποία θα υπάρχει και ειδική συλλεκτική αφίσα με το όνομά του, μαζί με των υπολοίπων που συμμετείχαν στο ταξίδι αυτό. Μια αφίσα που θα βρίσκεται σε όποια έκδοση υπάρξει και στο μέλλον. Τέλος στην περίπτωση που θα έχει κάνει την προαγορά και των 3 βιβλίων θα παραλαμβάνει μαζί και ένα συλλεκτικό Τ-Shirt από την CosmicSoda που θα έχει δημιουργηθεί ειδικά για την συγκεκριμένη περίπτωση. Αυτός είναι και ο λόγος που το σλόγκαν του εγχειρήματος είναι, ¨βάλε το όνομά σου σε ένα μπεστ σέλερ και επηρέασε την εξέλιξη και το τέλος του».

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου και εύχομαι το βιβλίο σου να ολοκληρωθεί και να έχει την επιτυχία που θέλεις!
Σε ευχαριστώ και εγώ και έχω να πω πως σίγουρα η συζήτηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Θέλω να σε ευχαριστήσω και για τις ευχές σου, ελπίζοντας πως θα βρει την επιτυχία που θα του αξίζει! Με αυτό θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος!